اثر میزان و نوع ماده به کار رفته برای بستن حفره دسترسی پیچ اباتمنت بر میزان گیرروکش های متکی بر ایمپلنت سمان شونده

سابقه و هدف: فاکتورهای موثر بر گیر پروتزهای ثابت متکی بر دندان به خوبی شناخته شده است. در مقابل، اطلاعات کمی پیرامون فاکتورهای موثر بر گیر پروتزهای متکی بر ایمپلنت موجود است. هدف از مطالعه حاضر، بررسی اثر نوع و میزان ماده پرکننده حفره دسترسی پیچ اباتمنت بر میزان گیر روکش های متکی بر ایمپلنت سمان شونده بود. مواد و روشها: در این مطالعه، یک اباتمنت زاویه دار 15 درجه به آنالوگ ایمپلنت (noble biocare)متصل شد. و تعداد 10 عدد روکش، بر روی آن ساخته شد و از 3 نوع ماده پرکننده سیلیکون، کامپوزیت وگوتاپرکا جهت بستن حفره دسترسی اباتمنت استفاده گردید. پرکردن حفره دسترسی به دو فرم کامل و ناقص انجام و روکش‌ها با سمان موقت TempBond چسبانده شدند .نیروی کششی لازم برای جداکردن روکش با استفاده از Universal testing machine اندازه گیری شد. داد ه‌ها با استفاده از آزمون آماری ANOVAارزیابی شدند. یافته‌ها: میزان گیر روکش در صورت پرکردن ناقص حفره دسترسی، بیشتر از پر کردن کامل حفره بود. همچنین در صورت استفاده از ماده پرکننده کامپوزیت، گیر روکش بیشتر از گوتاپرکا و آن هم بیشتر از سیلیکون بود. نتیجه‌گیری: گیر روکش های متکی بر ایمپلت سمان شونده، توسط نوع و میزان ماده پرکننده حفره دسترسی تحت تاثیر قرار می‌گیرد.